De Wissel wisselt!
De wissel wisselt
In sporthal De Wissel kun je al dertig jaar naar hartenlust handballen, korfballen en zaalvoetballen. Zolang bestaat ook al de stichting De Wissel. Secretaris Rob Brekelmans: “Al sinds 1993 is het bestuur van de stichting verantwoordelijk voor het beheer en onderhoud van deze hal, met de hulp van zo’n 15 vrijwilligers.” De Wissel heeft diverse sportverenigingen als huurder in huis, maar ook scholen en groepen kunnen de zaal, kantine en vergaderruimtes huren. Na 25 jaar besturen vonden voorzitter en secretaris het mooi geweest en was De Wissel toe aan een bestuurswissel. Rob: “Ik heb toen het stokje overgenomen van de secretaris, een ander van de voorzitter. Alleen de functie van penningmeester bleef vacant.”
Een nieuwe ster aan het firmament!
Het bestuur hoorde van het online platform en plaatste een vacature voor penningmeester. Hier kwamen twee kandidaten op af, maar er zat helaas geen geschikte kandidaat bij. Wel zag Rob in de nieuwsbrief van de website de oproep van Jos Oude Egebrink, waarin hij zijn diensten aanbood. Het bestuur besloot hem uit te nodigen voor een gesprek. Rob: “Als bestuur moeten we veel werk verrichten: onderhoud en beheer van de zaal, het regelen van de zaalhuur, het indelen van bardiensten, het aansturen van vrijwilligers, het maken van een draaiboek en calamiteitenplan, noem maar op. We hadden dringend behoefte aan een algemeen bestuurslid om meer taken te verdelen. Jos zou ons met zijn achtergrond in het vastgoed en de facilitaire dienstverlening hier goed in kunnen ondersteunen.” Tijdens het gesprek bleek Jos hier ook voor open te staan. Hij heeft kennisgemaakt met het vrijwilligersteam en gaat binnenkort aan de slag als de nieuwste ster aan het firmament van vrijwilligers bij De Wissel. "Laten we eerlijk wezen, zonder dit platform waren we nooit aan Jos gekomen. Wij zijn blij met hem, hij is blij met ons.”
Niet lullen maar poetsen
"Niet lullen maar poetsen" ... "Niet lullen maar poetsen"... Dat ik hier loop... Mijn naam is Gerdo en ik begeleid een statushouders gezin uit Syrië. Het gezin bestaat uit vader(Ali), moeder(Fatima) en 4 jongens in de leeftijd van 10 t/m 16 jaar. Ik ondersteun hen bij/in alles waar ze tegen aan lopen tijdens de inburgering. Dat varieert van het meegaan naar het ziekenhuis en het doornemen van de post tot het bemiddelen in het contact met organisaties als de gemeente Goirle, school, de Leystromen, VOAB en de Zwemschool. Alles met de bedoeling dat ze dat op termijn zelf kunnen en mij niet meer nodig hebben. Ik liep laatst met Ali samen over de Hovel toen hij in het Arabisch iets insprak op google Translate. Hij zei (vertaald): “ik ben trots dat ik hier naast jou loop”. Ik was sprakeloos en blij. Als beroepsmilitair zag ik in Bosnië en Afghanistan wat geweld en oorlog teweeg brengt. Onschuldige mensen hebben niets meer en kunnen eigenlijk nog maar één kant op: weg uit hun land naar een vrije en betere wereld. Door mijn vrijwilligerswerk kan ik die mensen helpen bij het opbouwen van hun nieuwe leven. Ik merk dat ik erg gelukkig word als ik voor anderen iets kan doen. De dankbaarheid die je krijgt voor wat je voor ze doet, terwijl het vaak om de kleinste dingen gaat. Daarnaast is het geweldig om te zien dat ze stappen maken en blij zijn met al jouw advies, ondersteuning en dat je überhaupt de tijd neemt om dat te doen. Ik ga altijd met plezier naar het gezin toe en kom vaak nog blijer terug. Ik zou tegen anderen over vrijwilligerswerk willen zeggen: Doen!! gewoon doen! of in sportjargon: “niet lullen maar poetsen”. En mocht het onverhoopt niet bevallen, wat ik niet verwacht, dan kun je altijd nog stoppen of op zoek naar beter passend vrijwilligerswerk want het moet ook voor de vrijwilliger leuk blijven. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal